داروی دیازپام چیست؟

دیازپام دارویی مسکن و خواب‌آور است که در رده درمانی بنزودیازپین‌های طولانی اثر قرار می‌گیرد و متابولیتهای کبدی آن نیز فعال هستند. دیازپام برای تسکین اضطراب، اختلالات خواب و اختلالات هراس تجویز می‌شود. این دارو همچنین به‌عنوان ضد تشنج و شل‌کننده ماهیچه اسکلتی، درمان انقباض عضلانی و تشنج (تب و تشنج در کودکان یا حمله صرع) نیز استفاده می‌شود. این دارو برای اضطراب، سندرم قطع مصرف الکل، اختلالات تشنجی، درمان اضافه صرع میوکلونیک، درمان وحشت و ترس بیش از حد، اسپاسم عضلات اسکلتی، سردرد، تکانهای غیر ارادی یا لرزش توصیه می‌شود. در کوتاه مدت برای درمان‌ اضطراب و بیخوابی، و به‌عنوان داروی کمکی در درمان علائم حاد قطع مصرف‌ داروها، حمله مداوم صرعی و تشنجات‌ ناشی از تب و مسمومیت‌ها، گرفتگی عضلات اسکلتی، مصرف قبل از جراحی(به‌عنوان داروی پیش بیهوشی) به‌کار میرود.

راهنمای عمومی برای مصرف صحیح دارو:

در صورت موارد زیر با پزشک مشورت کنید:

1- در صورت سابقه حساسیت به این دارو یا سایر بنزودیازپین ها

2- در صورت مصرف هر نوع داروی دیگر

3- قبل از انجام هرگونه تستهای آزمایشگاهی

4- در صورت اختلال در عملکرد کبد و کلیه

5- در صورت مصرف در سالمندان وکودکان

6- در صورت اعتیاد به الکل

7- در صورت اعتیاد به مواد مخدر

مقدار و نحوه مصرف دارو:

مقدار مصرف هر دارو توسط پزشک تعیین می گردد ولی به صورت معمول به نحو زیر است:

بزرگسالان:

به عنوان ضد اضطراب و ضدتشنج 2 الی 10 میلی گم 2 تا 4 بار در روز به دستور پزشک
به عنوان مسکن و یا خواب آور ابتدا مقدار 10 میلی گرم 3 الی 4 بار در روز سپس برحسب نیاز 5 میلی گرم 3 الی 4 بار در روز

کودکان:

در کودکان بزرگ تر از 6 ماه به دستور پزشک براساس قد و وزن

عوارض جانبی دارو:

هر دارو در کنار اثرات مفید خود دارای یک سری اثرات ناخواسته می باشد. اگرچه تمام این اثرات ناخواسته در یک فرد بروز نمی کند اما در صورت بروز هر مشکلی به پزشک خود مراجعه کنید و به خاطر داشته باشید که عوارض داروها به مراتب کمتر از عوارض عدم مصرف آنها می باشد.

1- خواب آلودگی